Ο απτόμενος των ορέων και καπνίζονται. 

Ο σείων την υπ' ουρανών εκ θεμελίων, οι δε στύλοι αυτής ου σαλεύονται.

Ο τα θεμέλια της γης σαλεύων, ήδρασται δε τω σω νεύματι.

Ον πάντα φρίσσει και τρέμει από προσώπου της δυνάμεώς σου.

 Ότι ανυπόστατος η οργή της επί ημάς τους αμαρτωλούς απειλής σου, αμέτρητόν τε και ανεξιχνίαστον το έλεος της επαγγελίας σου. 

Αυτός μνήσθητι των οικτιρμών σου, Κύριε, και τα ελέη σου παράσχου ημίν, ότι από του αιώνος εισί.

Στήριξον την κτίσιν, στερέωσον την γην, παύσον τον κλόνον αυτής, έδρασον την δονηθείσαν οικουμένην, και μη συναπολέσης ημάς ταις ανομίαις ημών, μηδέ καταδικάσης ημάς ταις αμαρτίαις ημών, εν τοις κατωτάτοις της γης.

Ότι συ ει ο Θεός ημών, Θεός του ελεείν και σώζειν, και συ την δόξαν αναπέμπομεν, τω Πατρί και τω Υιώ και τω Αγίω Πνεύματι, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.