Όσο κανείς επιχειρεί να μιλήσει γι`αυτόν τον Πατέρα , χάνει τα λόγια του. Όπως πλησιάζει ένα φως κι όσο το πλησιάζει , τα μάτια του θαμπώνουν , τυφλώνονται από το φως και δεν βλέπει τίποτε , έτσι ακριβώς , όσο πλησιάζει κανείς τον Θεό , χάνει πλέον τα λόγια του , δεν μπορεί να μιλήση γι` Αυτόν. Είναι μεγάλη δυστυχία να έχουμε έναν τέτοιον Πατέρα κι εμείς να ευρισκώμεθα σε τόση πνευματική φτώχεια , σε τόση ψυχική δυστυχία , να μη νοιώθουμε την αγάπη Του και την ευτυχία Του.

Μα , γιατί πλασθήκαμε ; Δεν μας έπλασε ο Θεός , απλώς διότι θέλησε να δείξη ότι έχει την δύναμι να φτιάξη ανθρώπους , δημιουργήματα. Μας έφερε στο είναι , για να είμαστε όντα , που θα νοιώθουν την ευτυχία Του και θα απολαμβάνουν τον εαυτόν Του. Έπλασε μακάρια πλάσματα και δημιουργήματα , για να ευτυχούν. Όμως εμείς χάσαμε τον προορισμό μας με την παρακοή που του κάναμε και φθάσαμε να παραγνωρίσουμε τελείως τον φυσικό Πατέρα και να αγαπούμε τόσα άλλα πλάσματα και τον Θεό να μη Τον αγαπούμε καθόλου. Εάν αγαπούσαμε τον Θεό , θα φυλάγαμε τις εντολές Του''.


Γέροντος Εφραίμ
Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ