Εκείνο τον καιρό επήρε μαζί του ο Ιησούς τον Πετρον και τον Ιάκωβον και τον αδελφόν αυτού Ιωάννην και ανέβηκε με αυτούς μόνον εις υψηλόν όρος. Και μεταμορφώθηκε εμπρός εις αυτούς, και έλαμψε το πρόσωπον αυτού όπως ο ήλιος, τα δε ενδύματά του έγιναν λευκά όπως το φως. Και εφάνησαν εις αυτούς ο Μωϋσής και ο Ηλίας, οι οποίοι συνωμιλούσαν μαζί του. (Συνεπαρμένος) ο Πετρος (από το μεγαλειώδες εκείνο θέαμα έλαβε τον λόγον και) είπεν στον Ιησού· Κυριε καλά είναι να μείνουμε ημείς εδώ· εάν θέλης, ας κάνουμε εδώ τρεις σκηνές, μίαν για σένα, μίαν για τον Μωϋσή και μία για τον Ηλία. Ενώ δε ακόμη αυτός ομιλούσε, μια ολόφωτοη νεφέλη εσκίασεν αυτούς και ακούσθηκε φωνή από την νεφέλη, η οποία έλεγεν· αυτός είναι ο υιός μου ο αγαπητός, στον οποίον (δια την απόλυτον αυτού αναμαρτησίαν και αγιότητα) έχω ευαρεστηθή· εις αυτόν να υπακούτε· και όταν οι μαθηταί ήκουσαν αυτήν την φωνήν έπεσαν στο χώμα πρηνείς και εφοβήθησαν πάρα πολύ. καὶ προσήλθεν όμως ο Ιησούς, τους άγγισε και είπε· σηκωθήτε, μη φοβείσθε· εκείνοι ύψωσαν τα μάτια τους και δε είδαν κανένα παρά μόνον τον Ιησούν· και όταν κατέβαιναν από το όρος, έδωσεν εις αυτούς εντολήν ο Ιησούς και τους είπε· να μη πήτε σε κανένα αυτό το όραμα, έως ότου ο υιός του ανθρώπου αναστηθή εκ νεκρών.






Πηγή: Ι.Ν. Αγίων Αντωνίου και Χαραλάμπους εις Κρύα Ιτεών Πατρών